Dworce w Polsce od połowy XIX wieki do czasów współczesnych.

W początkowej fazie transportu kolejowego w Polsce czyli do połowy XIX wieku budynek dla podróżnych kolei określało się mianem dworu, dworu kolejowego czy gościńca. Były to określenia podkreślające znaczenie i rangę obiektu. Za pomocą specjalnego dekretu w 1847 roku budynek w którym odprawiane i przyjmowane są osoby podróżujące koleją nazwano dworcem wraz z otaczającą infrastrukturą. Postępujący dynamiczny rozwój kolei w tamtym czasie wywindowało również znacznie dworców kolejowych, które stały się bramami miast, wizytówkami, obiektem, który turyści i osoby zatrzymujące się w mieście widziały jako pierwszy. Dworzec budowano często z rozmachem, czasem trochę na wyrost, liczyło się w głównej mierze pierwsze wrażenie. Większość dworców z czasu intensywnego rozwoju kolei jest już dziś zabytkami, które powoli ale systematycznie wracają wyglądem do dawnego blasku. Obecnie dworzec to nie tylko miejsce obsługi podróżnych, często aby obniżyć koszty budynku lub zwiększyć jego funkcjonalność wykorzystuje się jego powierzchnię na np. mieszkania lub lokale usługowe.